معنی دنگ تیر - جستجوی لغت در جدول جو

دنگ تیر

فرهنگ گویش مازندرانی

پنج تیر

(پَ)

نوعی تفنگ که پنج فشنگ خورد

لغت نامه دهخدا

بنگه تیر

(بُ گَ هِ)

کنایه از برج جوزا. (غیاث) (آنندراج) :
بنگه تیر از او شود روضه صفت بتازگی
خرگه ماه از او شود خلدوش از منوری.
خاقانی

لغت نامه دهخدا

تنگ گیر

(کَ / کِ)

ممسک و کم خرج و کسی که فشار سخت دهد. (از ناظم الاطباء). سخت گیر: معطب، مرد تنگ گیر بر عیال. مقتر، قاتر، تنگ گیر بر عیال و غیره. (منتهی الارب از یادداشت بخط مرحوم دهخدا) ، بخیل، تنگ دست. (ناظم الاطباء). رجوع به مادۀ بعد شود

لغت نامه دهخدا

زنگ گیر

(خوَرْ / خُرْ دَ / دِ)

فلز و جز آن که زنگ پذیرد. (یادداشت بخط مرحوم دهخدا)

لغت نامه دهخدا

سنگ شیر

(سَ گِ)

به عربی حجراللبنی خوانند. رنگ آن خاکستری رنگ باشد چون به آب بسایند از وی چیزی مانند شیر بیرون آید و بطعم شیرین باشد و بر چشم کشند سیلان آب را برطرف کند. (از برهان) (آنندراج)

لغت نامه دهخدا

سنگ پیر

(سَ)

دهی از دهستان کوهپایۀ بخش بردسکن شهرستان کاشمر. دارای 149 تن سکنه. آب آن از قنات و محصول آنجا غلات است. (از فرهنگ جغرافیائی ایران ج 9)

لغت نامه دهخدا

دنگ پیا

(دَ)

دهی است از دهستان دابو از بخش مرکزی شهرستان آمل با 379 تن سکنه. آب آن از چشمه و رود هراز. راه آن مالرو است و از دو محل به نام پیش محله و بالامحله تشکیل شده است. (از فرهنگ جغرافیایی ایران ج 3)

لغت نامه دهخدا

دیگ گیر

دیگ گیره، دستۀ دیگ، دیگ گیره، پارچه که بدان دیگ را از روی آتش بردارند، (ناظم الاطباء)، پارچه که با آن دیگ را از سر دیگدان برگیرند، (آنندراج)، دو پارچۀ دولا محشو به پنبه و غیره که دیگ را از سر آتش و اجاق با آن دو فروگیرند، (یادداشت مرحوم دهخدا)

لغت نامه دهخدا

ده تیر

(دَهْ)

نوعی از تفنگ یا تپانچه که ده فشنگ در خزانه یا خشاب آن جا گیرد. (یادداشت مؤلف). که در یک نوبت فشنگ گذاری ده بار پیاپی تواند تیرافکند

لغت نامه دهخدا